Fiona durft te vragen
De 25-jarige Fiona kwam via een kennis bij NLvoorelkaar terecht en durfde na vele jaren eindelijk haar vraag te stellen. Ze heeft soms wel 30 epileptische aanvallen op een dag waardoor de kleine dagelijkse dingen gewoon erg lastig zijn. Ze plaatste haar hulpvraag en kreeg enorm veel positieve, lieve reacties. "Er waren zo veel mensen die me wilden helpen. Het is zo mooi dat dat kan!", zegt Fiona dankbaar.
"Het kan zijn dat ik tussendoor even weg val door een aanval, maar dan kun je straks even terug bellen", zegt Fiona alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Fiona legt uit dat ze tot wel 30 epileptische aanvallen op een dag kan krijgen waardoor ze het eng vindt om alleen naar buiten te gaan. Boodschapjes doen, een luchtje scheppen of ergens naartoe gaan zijn gewoon heel spannend voor haar. Hierdoor leidt ze nu zelf haar hulphond Puk op om haar op te vangen, haar aanvallen te signaleren en haar te begeleiden, maar dit is nogal een grote klus.
Door soms wel 30 epileptische aanvallen per dag vind ik het eng om naar buiten te gaan
"Mijn familie woont wat verder weg en hebben natuurlijk ook hun eigen leven. Ik wil ze liever niet lastig vallen en heb vaak de neiging alles zelf te willen doen", zegt Fiona. Maar doordat haar relatie van 9 jaar uit is gegaan valt er een enorme hulp weg in Fiona's leven. Haar leven bestaat nu vooral uit thuis zitten en ze geeft aan erg eenzaam te zijn. Daarom zette ze de grote stap om hulp te vragen en ontving al meteen erg veel lieve reacties. "Als ik de berichtjes zo lees en zie dat er zo veel mensen bereidt zijn om te helpen denk ik dat ik veel eerder om hulp had moeten vragen. Ik vraag hulp om mijn leven weer op te pakken en dat is natuurlijk super spannend. Maar ik heb gewoon heel hard hulp nodig bij de dagelijkse dingen.", vertelt Fiona.
Fiona zou het heel mooi vinden als meer mensen dit zouden durven en hoopt dat ze door haar verhaal te vertellen iets voor een ander kan betekenen. "Ik hoop dat mensen dit ook gaan durven, ook al is het spannend. Ik zou zeggen vooral doen! Er kwam voor mij heel veel positiefs uit. Je kunt hulp zoeken bij jou in de buurt en zo hoef je niet alles bij je familie neer te leggen", sluit Fiona af.
Coby en Anton
Coby en Anton Het verhaal van Coby en Anton Mevrouw Coby de Vries loopt lachend achter Anton Buffing aan, als hij de tuin inloopt met een snoeischaar. "Wel opruimen die dooie takken, hè?" Terwijl Anton de hortensia snoeit, vertelt Coby (82) hoe ze aan haar tuinman is gekomen. "In het blaadje van de ouderenbond stond informatie over Amstelveenvoorelkaar.nl, een website waar je terecht kunt als je een hulpvraag hebt of vrijwilligerswerk wil doen. Ik kan nog heel veel zelf, hoor. Maar omdat ik vanwege slijtage in mijn rug en heup niet meer kan bukken, zocht ik iemand voor het onderhoud van mijn tuin. Mijn buren helpen me wel eens in geval van nood, maar die worden ook ouder. En mijn kinderen wonen niet echt om de hoek. Ik ben dus heel blij met de hulp van Anton."Iets betekenen voor een anderAnton werkt sinds april ongeveer een keer per maand bij Coby. "Ik werk niet meer fulltime en heb daardoor wat tijd over. Op de site van Amstelveenvoorelkaar.nl staat een hele lijst met vrijwilligerswerk. Ik heb me opgegeven voor allerlei klussen, waaronder dus 'tuinonderhoud'. Ik vind het namelijk zonde dat zoveel tuinen 'verstenen'. Grappig genoeg was het eerste wat ik voor Coby deed, het spuiten van de tegels met een hogedrukreiniger."Naast het tuinonderhoud bij Coby, verricht Anton nog meer vrijwilligerswerk. "Ik werk onder andere voor Beter Buren, waarbij ik bemiddel tussen buren die in een langdurig conflict zijn beland en voor Mantelzorg en Meer. Bij dat laatste gaat het vaak om ondersteuning van mensen met Alzheimer en/of hun mantelzorger en is geen eenvoudig werk. Je moet daarom wel een klik met de mensen hebben, anders houd je het niet vol. Gelukkig kun je als vrijwilliger heel duidelijk aangeven wat je wel en niet wilt. Want als je iets toezegt, moet je het natuurlijk wel waar kunnen maken." Ook geeft Anton hardlooptrainingen aan kinderen met autisme van Ons Tweede Thuis. "Dat is ontzettend leuk. Laatst trainde ik een meisje, dat me overstelpte met vragen. Haar begeleidster zei later: 'dat doet ze echt normaal nooit. Ze vertrouwt je!' Op zo'n moment weet je dat je daadwerkelijk iets kunt betekenen voor een ander. Daar doe je het voor." Coby glundert terwijl Anton zijn verhaal vertelt. "Ik vind het zo geweldig dat er mensen zijn zoals Anton. Echt fantastisch." Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal